Vater-Müller, 1726

Amsterdam, Oude Kerk

Zodra het Vater-Müllerorgel boven je losbarst, gebeurt er wat met je

De Oude Kerk Amsterdam is het oudste, nog bestaande, gebouw in onze hoofdstad. De kerk, die haar oorsprong vond in de 13e eeuw, is onlosmakelijk verbonden met een aantal van de grootste componisten en organisten die ons land heeft voortgebracht.

Eén van hen is Jan Pieterszoon Sweelinck, die van 1577 tot en met 1621 organist van de Oude Kerk was. Orgeltalenten trokken vanuit alle windstreken naar Amsterdam, om onder de ongekend populaire Sweelinck te studeren. Bij onze oosterburen leverde hem dit de treffende bijnaam ‘Der Organistenmacher’ op. Na zijn sterven werd Sweelinck in de Oude Kerk begraven.

Een andere organist die furore maakte in de Oude Kerk is Feike Asma. Tussen 1939 en 1984 gaf hij zo’n tweehonderd concerten op het Vater-Müllerorgel, dat hij ‘het indrukwekkendste barokorgel ter wereld’ noemde. Deze vele concerten hebben er, samen met talloze radio-uitzendingen, plaatopnamen én de iconische korte film Toccata, aan bijgedragen dat de naam en speelstijl van Feike Asma steevast geassocieerd worden met de Oude Kerk en het Vater-Müllerorgel. En omgekeerd.

Het zijn echter niet enkel de illustere organisten die het VaterMüllerorgel zo majestueus laten klinken. Ook de prachtige, kathedrale ruimte van de Oude Kerk draagt een steentje bij. Het grote volume en vloeroppervlak, de balans tussen lengte en breedte, het houten gewelf en de evenwichtige combinatie van materialen als glas, hout, hardsteen, pleisterwerk en de halfzachte voegen: alles komt perfect samen in het hart van Amsterdam.

Let op: afhankelijk van het Johannus LiVE-model kan de dispositie afwijken van het origineel.